Şehrin Saati, Ömer yaşamın saatini şehrin saatine uydurmaya çalışırken başından geçenleri anlatıyor. Günlük yaşamda oluşan durumlar size yazılı iletilse size ne hissettirir?
Şehrin Saati
Saat 04:38’i gösteriyordu. Dışarıdan gelen seslere uyanmıştı. Şehrin saati bile şaşırmış, uyanma vakti gelmemişti. Uyumak ile uyanmak arasında yatakta doğruldu, üzerinden yere kayan pikeyi aldı, yatağa koydu. Ayaklarını inceledi, bir süre esneyerek kalktı. Yatağından balkona yürüdü, terlikleri bile umurunda değildi. Sesin geldiği tarafa baktı, fakat bir şey gözükmüyordu. Sabah serinliği bedeninde ürpertiye neden oldu, yaşadığının farkına varma hissi yüzüne gülümseme olarak geldi. Şükretti her şey için, odasına geri döndü. Tatilinin ilk günü olduğundan hemen çantasının eksiklerini giderdi. Arzuyu arayıp uyandırmak istedi, fakat konuştukları saatten çok erken olduğunu fark etti. Saat 05:25’te evden çıkarak arabasını hazırlamak için yıkamacıya yol aldı. Bu kadar erken saatte açık olmayacağını düşünerek bir simit fırınına yöneldi, yeni atılan simitleri gördü.
Erhan ile selamlaştı muhabbet etmeye başladı. Erhan ilk okul arkadaşıydı aynı zamanda mahalleden arkadaşı idi birlikte çok yaramazlık yapıp top oynamışlardı. ikisinin de unutmadığı bir kaç hikayeleri vardı başlarından geçen maceraları karşılaşınca tekrar hatırlarlar birbirlerine gönderme yaparlar ve tekrar buluşalım derlerdi. Fakat bu buluşma hiç gerçekleşmezdi. Farklı çalışma zamanları birbirine uymayan şehrin saatleri. Erhan ile bir şeyler atıştırdıktan sonra araba yıkmaya geçti o arada arzuyu aradı saat yedi sularında idi. Artık yola çıkma vakti gelmiş arzu hazırlanmıştı bile ömer ile arzunun ilk tatilleri olacaktı. Arzunun heyecanı hem sesinde hem de bedeninde hissediliyordu.
Ömer, Arzu’nun yanına giderken, çocukluğundan beri dolaştığı sokakların şimdi başka heyecanlarla geçtiğini düşündü. Her köşesine saklı anılarını ararız ya anlatamaz, anlatsa bile aynı etki Arzu’da uyanmazdı. Yaşamın hızı, şehrin saati ile o an gene birleşti ve farkında olmadan geçen zaman için hayıflandı. Yapacakları ve yaptıkları arasındaki büyük fark, her geçen gün içinde huzursuzluğa neden oluyor ve artarak çoğalıyordu. Arzu kapıda bekliyordu. Ömeri koşarak karşıladı. Arabadan inmesiyle sarılması bir oldu, Arzu’nun Ömer doğru yerde, Arzu’nun yanında mutlu olduğunu bir daha hissetti, yola çıktılar. Şarkılar eşliğinde yol alırken, Arzu günlük konulardan konuşuyordu. Ömer’in içindeki sıkıntı artmaya başladı ve Arzu’yu durdurarak bir soru sordu.
Ömer: Hayattan beklentin ne?
Arzu: Bilmem, düşünmedim senin.
Ömer: Her zaman değişen ben ve zaman, bu soruya anlık cevap vermem gerektiğini öğretiyor bana.
Demesiyle Arzu, Ömer’de bir sıkıntı olduğunu anlamıştı. Arzu, öğrenmeye çalışıyor, Ömer’in iç sıkıntısının neyden kaynaklandığını anlamaya çalışıyordu. Ömer sazı el alarak anlatmaya başladı, hayattan beklentilerini, hedeflerini ve erişemediği her şey için Ömer’in sırtına yük olduğu, kendine kızdığını. Ömer’in bu kadar şeyle boğuştuğunu, Arzu anlayamamıştı. Arzu, Ömer’e yardımcı olabilmek için yanında olduğunu belirtti. Düşüncelere dalan çift mutlu bir tatile başlamak için yollarına devam ettiler.
Bu tip sorunların herkesin başına geldiği, nasıl başa çıkılması gerektiğini öğrenmek gerektiği durumlarıdır. Herkesin başından geçebilecek olan, kendinle yetinmeme ve hedefler için ilerleyememe stresi, sorunun altında yatan nedenidir. Başa çıkılabilir bir sorun olsa da, şehrin saati gibi zamanımızı tayin ettiğimiz gibi kullanamayız. Ömer, kendi kendine bu sorunu çözmek için uğraşmalı, hedeflerini bitirilebilir ufak parçalara bölmeli ve yazarak takip etmelidir. Arzu ise destek olmalıdır. Hayat çok kısa, sorunlarımızın üstesinden gelmeyi öğrenmemiz gerekir.
Öneri yazımı okumak için buraya tıklaya bilirsiniz.
